Monday, May 5, 2014
Saturday, May 3, 2014
કવિ શ્રી યોસેફ મેકવાનને "કુમાર સુવર્ણ ચંદ્રક" એનાયત c/o BBN
Friday, May 2, 2014
કવિ શ્રી યોસેફ મેકવાનને "કુમાર સુવર્ણ ચંદ્રક" એનાયત
જાણીતા ગુજરાતી સામાયિક "કુમાર" દ્વારા દર વર્ષે કાવ્યો, ચરિત્ર, સાહિત્યિક લેખો વગેરેને ધ્યાનમાં રાખીને કોઈક વિશિષ્ટ સર્જક માટે"કુમાર સુવર્ણ ચંદ્રક" આપવામાં આવે છે. આ સંદર્ભમાં ઈ.સ. 2013નો "કુમાર સુવર્ણ ચંદ્રક" ગુજરાતી સાહિત્યના પ્રસિધ્ધ કવિશ્રી યોસેફ મેકવાનને એનાયત કરવામાં આવ્યો છે.આ અંગેના નિર્ણાયકો તરીકે ડો. શ્રી ચિમનલાલ ત્રિવેદી, શ્રી વિનોદ ભટ્ટ અને ડો. શ્રી ચંદ્રકાંત શેઠ હતા.
2012માં કવિ શ્રી યોસેફ મેકવાનને દિલ્લી સાહિત્ય અકાદમીનો બાળ સાહિત્ય અંગેનો રાષ્ટ્રીય કક્ષાનો એવોર્ડ "આવ હયા, વાર્તા કહું" બાળ વાર્તા સંગ્રહ માટે એનાયત થયો હતો.
છઠ્ઠા દાયકાના ગુજરાતી સાહિત્યના આધુનિક પ્રવાહના શ્રી યોસેફ મેકવાન નોંધપત્ર સર્જક છે તેમના જાણીતા ગ્રંથોમાં 'સ્વગત' (1969), 'સુરજનો હાથ'(1983), 'અલખનો અવસર'(1994), 'અવાજના એક્ષ રે' (2000) વગેરે નોંધપાત્ર છે.
'સબંધ વિનાના સેતુ' એ લઘુ નવલ અને વાર્તાઓ છે. 'હળવે હાથે' (વ્યંગ નિબંધો) 'કાન હોઈ તે સંભાળે'(લઘુ નિબંધ) જેવા ગધ ગ્રંથો છે
'પ્રાણી બાગની સેર', 'પમરાટ', 'કલરવ', 'વાહ રે વાર્તા વાહ', 'રુમ ઝૂમ પતંગીયું', 'જાદુઈ પીછું', ઢીચકું 'તોફાન', 'ડીંગ ડોંગ, ડીંગ ડોંગ' આ સંચયોને પણ ગુજરાત સરકારના ઇનામો મળ્યા છે.
આપણી ગુજરાતની ધર્મ સભા માટે એમનું જાણીતું અનમોલ પ્રદાન તે 'સંપૂર્ણ બાઈબલ'માં આવતા સ્તોત્રો ને છંદોબધ્ધ ગુજરાતીમાં કર્યા છે.
કવિ શ્રી યોસેફ મેકવાનને "કુમાર સુવર્ણ ચંદ્રક" માટે BBN અને આપણા સૌ તરફથી હાર્દિક અભિનંદન.
- ડો. થોમસ પરમાર
2012માં જયારે તેમને દિલ્લી સાહિત્ય અકાદમીનો બાળ સાહિત્ય અંગેનો રાષ્ટ્રીય કક્ષાનો એવોર્ડ "આવ હયા, વાર્તા કહું" બાળ વાર્તા સંગ્રહ માટે એનાયત થયો હતો ત્યારે તેમની BBN સાથેની મુલાકાત માટે નીચે આપેલ વીડિઓ નિહાળશો
Third Sunday after Easter (A) 4 May 2014
Third Sunday after Easter (A) 4 May 2014
Luke 24: 13-35
José Antonio Pagola
Welcome and use the power of the gospel
Two disciples of Jesus are leaving Jerusalem far behind them. They are sad and desolate travelers. In their hearts the hope they had placed in Jesus died when they saw him die on the cross. However, they continue to think of him. They cannot forget him. Was it all an illusion?
While they were talking about and discussing all they had lived through, Jesus catches up and begins to travel along with them. However, the disciples do not recognize him. The Jesus in whom they had placed so much trust and had loved perhaps passionately, now seems to them a strange fellow traveler.
Jesus joins their conversation. The travelers listen to him surprised, but slowly a new feeling grows in their hearts. They don’t know exactly what. Later on they will remark: “Were not our hearts on fire while he spoke to us on the way?”
The travelers felt attracted by the words of Jesus. A time comes when they need his company. They don’t want to let him go: “Stay with us”. During the supper their eyes will be opened, and they will recognize him. This is the first message of the story: when we welcome Jesus as a fellow traveler, his words can awaken in us lost hope.
In the course of these years, many people have lost their faith in Jesus. Slowly he has become a strange and incompatible person to them. All they know of him is what they can put together in bits and pieces starting with what they have heard of him from preachers and catechists.
Undoubtedly, the Sunday homily plays an indispensable role, but it is clearly insufficient for people today to come into direct and living contact with the Gospel. The way it is done today, before a congregation that has to remain silent, without spelling out their anxieties, questions and problems, it is difficult to regenerate the vacillating faith of so many people who seek, sometimes without knowing it, to meet Jesus.
Has not the time arrived to launch a new and different forum, outside the context of the Sunday liturgy, to listen to the Gospel of Jesus? Why do we not, lay men and women, priests, convinced Christians and people who are interested in the faith, gather to listen, share, dialogue, and welcome the Gospel of Jesus?
We have to give the Gospel the opportunity to enter with all its transforming power into direct and immediate contact with the problems, crises, fears and hopes of the people of today. Soon it will be too late for us to recover among us the original freshness of the Gospel.
Thursday, May 1, 2014
Subscribe to:
Posts (Atom)